Słownik pojęć

Umowa kredytu zawierana z osobą fizyczną, niezwiązana bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby. Ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim określa szczegółowe zasady i tryb zawierania umów o kredyt konsumencki, a także obowiązki kredytodawcy i pośrednika kredytowego w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki oraz obowiązki konsumenta, kredytodawcy i pośrednika kredytowego w związku z zawartą umową o kredyt konsumencki.

Standardowy dokument, który powinien otrzymać Kredytobiorca przed zawarciem umowy kredytu konsumenckiego, zawierający najistotniejsze dane i informacje dotyczące umowy kredytu.

Jedna z form zabezpieczenia spłaty kredytu na zakup samochodu – przeniesienie na Bank praw do odszkodowania z polisy Autocasco; w razie zaistnienia szkody jej likwidacja wymaga zgody Banku. Zabezpieczenie związane jest z obowiązkiem kredytobiorcy ubezpieczenia kredytowanego pojazdu w całym okresie kredytu. Spłata kredytu powoduje przejście praw z polisy z powrotem na Kredytobiorcę.

Jedna z form zabezpieczenia spłaty kredytu - przeniesienie własności rzeczy na Bank. Przewłaszczenie może być dokonane pod warunkiem zawieszającym, co oznacza, że własność rzeczy przechodzi na Bank dopiero po ziszczeniu się warunku, tj. po zaistnieniu okoliczności opisanych w umowie kredytu.

Suma kosztów, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową kredytu konsumenckiego. Obejmuje ona w szczególności prowizję bankową za udzielenie kredytu oraz odsetki, jak również koszt usług dodatkowych (np. umów ubezpieczenia), których poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu.

Suma wszystkich środków pieniężnych, które Kredytodawca udostępnia Konsumentowi na podstawie umowy o kredyt. Zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim nie obejmuje ona kredytowanych kosztów uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu, w szczególności prowizji bankowej, odsetek czy składek ubezpieczeń wymaganych do uzyskania kredytu.

Suma całkowitego kosztu kredytu i całkowitej kwoty kredytu – tyle łącznie musi zapłacić Konsument w związku z zawieraną umowa kredytu konsumenckiego.

Stawka procentowa określana w stosunku rocznym, na podstawie, której oblicza się odsetki od kredytu. Stopa oprocentowania może być stała albo zmienna, zgodnie z zapisem w umowie.

Podstawowy parametr mający na celu pomóc kredytobiorcy porównać oferowane kredyty; zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim to całkowity koszt kredytu wyrażony, jako wartość procentowa całkowitej kwoty kredytu w stosunku rocznym. Informację o RRSO można znaleźć w Formularzu Informacyjnym oraz w samej umowie kredytu konsumenckiego.

Leasing to udostępnienie przez jedną stronę pewnego przedmiotu do użytkowania drugiej stronie przez określony czas w zamian za płacone w ratach opłaty. Usługa ta daje możliwość korzystania ze środków trwałych (np. maszyn, nieruchomości, pojazdów) bez konieczności ich zakupu, a tym samym wydatkowania jednorazowo znaczącej kwoty. Przedmiot leasingu jest własnością firmy leasingowej, Korzystający jest jedynie jego użytkownikiem. Po zakończeniu umowy Korzystający może, w zależności od warunków umowy leasingu, wykupić przedmiot leasingu, bądź przejąć go na własność nieodpłatnie. Dla przedsiębiorców leasing jest korzystną alternatywną wobec kredytu i pożyczki formą finansowania działalności gospodarczej.

Leasing operacyjny jest formą leasingu, w której przedmiot umowy zaliczany jest do majątku Finansującego i "wynajmowany" Korzystającemu. Finansujący dokonuje odpisów amortyzacyjnych i ewidencjonuje przychody z otrzymywanych rat, zaś Korzystający zalicza w koszty całość czynszu leasingowego (rat leasingowych). Po zakończeniu umowy jej przedmiot najczęściej powraca do Finansującego. Czas trwania umowy zamyka się z reguły w przedziale od 24 do 60 miesięcy.

Leasing finansowy jest formą leasingu, w której przedmiot umowy zaliczany jest do majątku Korzystającego, a zatem Leasingobiorca dokonuje odpisów amortyzacyjnych i nie cała rata, a tylko jej część odsetkowa zaliczana jest do kosztów u Korzystającego i do przychodów u Finansującego. Ponadto Finansujący ewidencjonuje w swoim bilansie należności kapitałowe, a Korzystający zobowiązania. Ta forma leasingu jest bardzo zbliżona do zakupu na kredyt. Najczęściej Korzystający realizuje korzystną opcję wykupu przedmiotu leasingu.

Leasingobiorca (Korzystający) jest to Klient firmy leasingowej (najczęściej jest to podmiot gospodarczy), który na mocy umowy leasingowej korzysta z przedmiotu umowy, pozostającego własnością firmy leasingowej. Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego, leasingobiorca jest nazywany Korzystającym.

Leasingodawca (Finansujący) jest to podmiot gospodarczy, który dokonuje zakupu wybranego przez Klienta (Leasingobiorcę) przedmiotu, a następnie na podstawie umowy leasingowej "wynajmuje" go na uzgodnionych warunkach. Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego Leasingodawca jest nazywany Finansującym.

Dostawca (Zbywca) jest to przedsiębiorstwo sprzedające przedmiot Leasingodawcy, który będzie następnie użytkowany przez Leasingobiorcę. Wyboru przedmiotu leasingu dokonuje Leasingobiorca, natomiast firma leasingowa nabywa wskazany środek trwały od wybranego przez Klienta dostawcy.

Czynsz inicjalny to wpłata własna/opłata wstępna wnoszona przez Korzystającego przy zawarciu umowy leasingu. W ujęciu bilansowym w przypadku leasingu operacyjnego opłata wstępna powinna być rozliczona, jako koszt proporcjonalnie w całym okresie trwania umowy będąc jednocześnie przychodem rozliczanym w czasie dla Finansującego.

Czynsz leasingowy to określona w umowie opłata, jaką Korzystający ponosi na rzecz Finansującego z tytułu użytkowania przedmiotu leasingu. Może on przybrać formę czynszu równomiernego (równe raty), degresywnego (malejące raty), progresywnego (raty rosnące), a także indywidualnie ustalonego, uwzględniającego np. sezonowość działalności Korzystającego.

Podstawowy okres leasingu jest to czas, na który Finansujący i Korzystający zawarli umowę leasingu.

Przedmiot leasingu jest to środek trwały (rzecz ruchoma lub nieruchomość), licencja oprogramowania, bądź wartość niematerialna lub prawna, których prawo użytkowania jest przenoszone w drodze umowy leasingu z Finansującego na Korzystającego.

Umowa leasingu jest to umowa na mocy, której dokonuje się przeniesienia na Korzystającego prawa użytkowania przedmiotu na określony czas i na określonych warunkach, w zamian za ustalone płatności.

Wartość końcowa przedmiotu leasingu jest to wartość księgowa przedmiotu leasingu, stanowi różnicę między wartością początkową przedmiotu leasingu a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Jest ona podstawą do wyliczenia ceny, po której przedmiot leasingu może zostać sprzedany przez Finansującego, przy czym sprzedaż ta może nastąpić na rzecz Korzystającego.

Wartość początkowa przedmiotu leasingu jest to cena nabycia przedmiotu leasingu wraz z ewentualnymi dodatkowymi kosztami związanymi z tym nabyciem, odzwierciedlona w księgach rachunkowych Finansującego i będąca podstawą kalkulacji czynszu leasingowego, czyli ratalnej opłaty Korzystającego na rzecz Finansującego.

Wykup przedmiotu leasingu przez Korzystającego (opcja wykupu) jest to prawo Korzystającego do zakupu przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu leasingu.

Wykup (wartość końcowa) jest to umowna suma, za jaką firma leasingowa zobowiązuje się odsprzedać dotychczasowemu użytkownikowi przedmiot umowy leasingowej. Wartość ta jest zwykle niższa niż wynikałoby to z normatywnego zużycia przedmiotu leasingu i może odbiegać od wartości rynkowej przedmiotu. Jeżeli nabywcą przedmiotu jest Korzystający nie naraża się on na weryfikację ceny nabycia przez organ podatkowy.